O.P. Czytav u nedavnjomu "Expresi", szczo na naszu Vinnyczczynu poczynaje z'jizhdzhatysja chto zna chto. Zaseljajut navit chutory. Napryklad, chutir Vyhnanka pid Vyszkivcjamy (popalys' u naszych z Mykoloju Hryhorovyczom Krykunom dokumentach). Jidut z Donbasu i z-za Uralu. Duzhe dyvuje jich nasza zemlja: jake zerno ne kyn' - zrazu prorosraje i rodyt'. Ljudy, jaki majut chaty na selach, ale ne zhuvut tam, prytrymujut "majetky" vid pospisznoho prodazhu. Ale perspektyva tam - dla tych, komu vzhe niczoho ne choczetsja: ni mista, ni roboty. Zhyvut tym, szczo vyroszczujut na horodi. I ni na szczo ne spodivajutsja, navit na elementarni medyczni posluhy. Nu, my taki analohiji majemo naoczno. Cja hazeta propaguje "tisz i hlad", szczob ne turbuvaty "volodariv svitu".
N.V. Za Doneczczynu czula, szczo szahtars'ki misteczka zovsim zanepaly, ljudy ne majut' roboty, pokydajut' z'ytla i jidut' v svit zaoczi. Kolys', szcze za SRSR, na Kubliczi (станція Одеської залізниці на Тепличчині. - О.П.) meni rozkazuvav odyn czolovik z Donbasu, szczo vin kupyv v Stepanivci hatu i na lito povnistju z rodynoju jihav v nij z'yty. A,jak hto maje pensiju, ne staryj, to na seli moz'na z'yty. Bo ti komunposluhy vz'e stajut' neposyl'nymy.
Підписатися на:
Дописати коментарі (Atom)
Немає коментарів:
Дописати коментар