Роздуми Надії Воловодівської з приводу прочитаного в Юрія Шевельова

Proczytala v zbirnyku, szczo vydav Den', stattju Szeval'ova za 1954 r. Bulo 300-riczczja Perejaslavs'koji uhody. Pysze, szczo nebahato z toho czasu zminylos'. Vorohy Ukrajiny - Moskva, ukrajins'ka provincijnist' i kompleks koczubejivszczyny, - jak buly jiji vorohamy, tak i zalyszylys'. A meni podumalos', szczo to komus' bulo potribno vse ziphaty na Koczubeja. Bo jak podyvytys' zaraz, to vtruczatys' u spravy Ukrajiny zaklykaly Fel'dman, Rabinovicz i Tabacznik. Ce vony robyly i v 2008 r. i v 2012. Jasno, szczo za nymy stojaly szcze j jihni povodyri. I, zvisno, ne ukrajinci. Toj Szevel'ov, carstvo jomu nebesne i viczna pam'jat', Moskvu baczyv naskriz'.